DATE MARGIN: Feb - Dec 1972
ROUTE: Moscow to Kiev
LANGUAGE: Yiddish, mostly in Soviet orthography
SOURCE: Center for the Studies of History and Culture of East European Jewry (Judaica Center)
Rg: 182-189
ASSOCIATES:
Sonya Shusterman
Roza Kats
SUBJECT:
Sovetish Heymland
Letter #1
16טן פעווראל 1972
כאָשעווער פרײַנט קיפּניס!
אײַער ביטע האָב איך אויסגעפילט, כאָטש עס האָט זיך באקומען ניט אינגאנצן אזוי, ווי איר האָט געבעטן. די זאך איז אין דעם, וואָס סאָניע שוסטערמאן קען איצט, צוליב אייניקע אומשטענדן, ניט נעמען קיין ארבעט. אײַער מאנוסקריפּט האָב איך אָפּגעגעבן ראָזע קאץ (ראבינאָוויטשעס פרוי), וועלכע וועט איבערדרוקן די 100 זײַטלעך אין דרײַ עקזעמפּליארן.
איך מיין, אז די איבעריקע זײַטלעך פונעם ראָמאן איז קעדײַ עס זאָל דרוקן די זעלבע מאשיניסטקע, שרײַבט אָן אײַער האסקאָמע.
א גרוס פון סערעבריאנין, פון די כאוויירים פון רעדאקציע.
מיט אכטונג, ד. גראָזאָווסקע
Letter #2
25סטן פעווראל 1972
כאָשעווער פרײַנט קיפּניס!
א דאנק פאר אײַער הארציק בריוועלע. באלד, ווי איך האָב אים באקומען, האָב איך געפרעגט בא ראָזע קאץ, וויפל דארף מען באצאָלן פאר א זײַטל. זי האָט געענטפערט, אז די פּרײַז איז איצט 30 קאָפּ' פאר א זײַטל. אויב איר קענט אזויפיל ניט צאָלן, שרײַבט אָן. די זאך איז אין דעם, וואָס סאָניע שוסטערמאן האָט ניט קיין מעגלעכקייט איצט נעמען ארבעט. איר מאן איז א קראנקער מענטש און פאָדערט א סאך אופמערקזאמקייט, און זי אליין פילט זיך אויך ניט אמבעסטן.
שרײַבט גלײַך אָן אן ענטפער, עפשער איז ניט קעדײַ אָנהייבן די ארבעט.
א גרוס פון סערעבריאנין און פון די מיטארבעטער פון רעדאקציע.
מיט בעסטע גרוסן, ד. גראָזאָווסקע
Letter #3
13טן מארט 1972
טײַערער פרײַנט קיפּניס!
באקומען סײַ אײַער באגריסונג, סײַ אײַער בריוועלע. א דאנק פאר די גוטע וווּנטשן. ווען יעדערער פון אונדז זאָל אין זיך פארמאָגן אזא קויעך, עס זאָל מעקוּיעם ווערן אלץ, וואָס ער ווינטשט, וואָלטן מיר אלע זײַן געזונט, ס'וואָלט קיין זאך ניט פארשטערן אונדזער שטימונג.
נאָר, אז מע באקומט פון גוטע פרײַנט א פּאָר אופריכטיקע ווערטער, ווערט פריילעכער אף דער נעשאָמע.
מיר האָט זיך זייער געוואָלט אויספילן אײַער ביטע און איבערדרוקן אײַער מאטעריִאל, נאָר, צום באדויערן, זײַנען די מאשימיסטקעס זייער איבערגעלאָדן מיט ארבעט און זיי זאָגן זיך אָפּ עס צו טאָן. יעדערער איז איצט אן איקאר־האמעציִעס, מיט גאָלד גלײַך. איז האָט אף מיר ניט קיין פאריבל.
א דאנק פאר דער אײַנלאדונג קומען קיין קיִעוו. מיר וואָלט זיך אויך זייער וועלן זען מיט אײַך, איינער פון מײַנע באליבטע שרײַבער.
א גרוס פון סאָניע שוסטערמאן, פון סערעבריאנין און פון די מיטארבעטער פון רעדאקציע.
מיט גרויס אכטונג, ד. גראָזאָווסקע
Letter #4
27סטן מארט 1972
כאָשעווער פרײַנט קיפּניס!
וועגן אײַער מאנוסקריפּט האָט איר זיך ניט וואָס צו באומרויִקן, ער וועט זײַן גאנץ, איך מיין, אז אָפּשיקן אים האָט קיין זין ניט, ווײַל מע דארף אים איבערלייענען אין רעדאקציע און פארפּלאנירן פאר איינעם פון די נומערן.
זײַט רויִק, האָט ניט קיין אגמעס־נעפעש, אלץ וועט זײַן אין אָרדענונג.
מיט אכטונג און ליבע, ד. גראָזאָווסקע
Letter #5
3טן אווגוסט 1972
כאָשעווער פרײַנט קיפּניס!
אײַער ביטע האָב איך זיך געסטארעט אויספילן וואָס גיכער. נאָכן איבערדרוקן האָב איך אויסגעלייענט, קעדיי עס זאָלן ניט זײַן קיין גרײַזן.
ווען אײַער מאטעריִאל וועט זײַן געדרוקט, איז שווער צו זאָגן, ווײַל דער כאווער גאָנטאר איז איצט אין אורלויב און וועט צוריקומען ערשט אָנהייב סענטיאבער.
פאר דער ארבעט דארפט איר צושיקן פינף רובל דער מאשיניסטקע ראָזע קאץ.
שרײַבט, ווי פילט איר זיך. מיר ווינטשן אײַך, אונדזער כאָשעוון און באליבטן שרײַבער, געזונט, געזונט און ווידער געזונט.
מיט אכטונג, ד. גראָזאָווסקע
Letter #6
ליבער פרײַנט יצחק!
באקומען אײַערע צוויי קארטלעך און ענטפער אף ביידע מיטאמאָל. מיר פרייט זייער, וואָס איר גייט שוין פּאָוואָלינקע ארום. פארשטייט זיך, אז אין אזעלכע היצן טאָרט איר נאָך ניט ארויסגיין פון שטוב. וועגן פארשיידענע באָבע־מײַסעס, וואָס מענטשן טראכטן אויס איינער אפן צווייטן, איז ניט קעדײַ זיך נעמען צום הארצן, נאָך צו אזא שוואך הארץ, ווי אײַערס.
איך האָף, אז עס וועט ווערן קילער, וועט איר ווידער זײַן בעקויעך שרײַבן אײַערע באטאמטע מײַסעס.
בעסטע וווּנטשן פון סערעבריאנען און אלע אײַערע פרײַנט.
מיט אכטונג, דבורה
Letter #7
21סטן נאָיאבער 1972
טײַערער פרײַנט קיפּניס!
האָט אף מיר קיין פאריבל ניט, וואָס איך האָב אײַך טייקעף ניט געענטפערט אף אײַער בריוו. איך בין ניט געווען אין מאָסקווע. מיר טוט זייער באנק, וואָס עס האָט זיך אזוי באקומען מיט אײַער קסאוויאד. ער איז גאנץ, ער ליגט צווישן אנדערע מאטעריאלן בא גאָנטארן. פארוואָס האָט מען ביז איצט אים ניט פּלאנירט, ווייס איך ניט. קימאט די גאנצע צײַט איז ווערגעליס ניטאָ הי, ער איז געווען אין אויסלאנד, דערנאָך אָפּגערוט, איצט איז ער ווידער ניטאָ.
דעם כאווער גאָנטאר האָב איך דערמאָנט וועגן אײַער מאנוסקריפּט, וועגן זײַן ווײַטערדיקן גוירל דארף ער אײַך מוידיִע זײַן.
שוסטער איז אויך אוועקגעפאָרן, דערפאר קען איך ניט אויסקלאָרן וועגן בוך.
מיט בעסטע גרוסן פון מיר און סערעבריאנין.
אײַער פרײַנט דבורה [גראָזאָווסקע]
Letter #8
22סטן דעקאבער 1972
זייער כאָשעווער און ליבער פרײַנט קיפּניס!
די טעג איז אין לאָקאל פון רעדאקציע פאָרגעקומען א פּלענארע זיצונג פון דער רעדקאָלעגיע. צווישן אנדערע פראגן זײַנען אויך באהאנדלט געוואָרן די ווערק, וועלכע וועלן זײַן געדרוקט אין 1973 יאָר. אײַער מאנוסקריפּט וועט זײַן געדרוקט אין איינעם פון די נאָענטסטע נומערן.
אנטשולדיקט, וואָס איך האָב פארהאלטן דעם ענטפער.
בעסטע גרוסן פון סערעבריאנין, סאָניען און אלע אײַערע פרײַנט.
מיט אכטונג, דבורה
CONTENT AND ANALYSIS
Eight short letters from Dvoyre Grozovska, the proofreader for Sovetish Heymland and the Sovetskiy Pisatel' publishers, to Kipnis are united by the subject of the delay of his publications in Sovetish Heymland. They reveal technical aspects of the “editorial backstage”: for example, that some authors did not have typewriters with Jewish script at home and paid typists to reprint their works at the rate of 0.3 rouble per page (not so cheap with the average month salary of 122 roubles in the USSR) and they had to wait until one of the typists was free. Two typists are mentioned in the letters: Sonya Shusterman and Roza Kats.
At the end of each letter, Grozovska sends Kipnis kind regards from the Moscow literary critic Isroel Serebryani (personally) and from the Sovetish Heymland editorial staff (collectively).
Perhaps the private financial calculations (rather strange phenomenon for a strict Soviet-style enterprise) account for the fact that the novelist asked to type not the manuscripts intended for publication in this magazine, but the other one, which he might be planning to send abroad. Otherwise, typing would have been done according to the editorial order, with little or no delay; typists would surely not dare to refuse work for personal reasons. However, all such correspondence was conducted on official Sovetish Heymland editorial letterhead. In passing, we note the variety of letterheads used during one year, 1972. One of them, printed back in the 1960s (Letter #3), bears the magazine’s former logo.
From letter #1 it becomes clear there is a novel; in subsequent messages, the genre of the work(s) is/are not named. However, the sender mentions that the work(s) had a three-digit number of pages, which is appropriate for a novel.
In her last letter, dated December 22, 1972, Grozovska reassures the addressee who was tired of waiting and informs him that the editorial board has decided that Kipnis' work would be published in one of the early 1973 issues of this magazine.
In letter #6 is largely devoted to wishes for Kipnis' recovery from yet another heart attack, which had plagued him for years.
According to the sender, almost a year’s delay in publishing was caused by the prolonged absence of the editor-in-chief, Aron Vergelis, and the long vacation of another editorial staff member, the poet Avrom Gontar, on whom the fate of Kipnis' creation somehow depended. This letter is the only one handwritten rather than typewritten.
The analyses of the Sovetish Heymland archive for 1973 and 1974 do not reveal any of Kipnis's creations. At the same years, the New York magazine Yidishe kultur published his novel Amol iz geven a meylekh [Once there was a king] in four of its issues: 6, 7 (1973); 2, 4 (1974). That turned out to be Kipnis's last work to appear while he was still alive. In addition, in 1980, six years after Kipnis's death, his book Tog un tog [Day and day] appeared in Tel Aviv Perets Publishers.